آموزش ارز دیجیتال به زبان ساده

آموزش ارز دیجیتال به زبان ساده

امروزه کمتر کسی پیدا می‌شود که در مورد ارزهای دیجیتال چیزی نشنیده باشد. بازار ارزهای دیجیتال فرصت‌های زیادی را برای سرمایه‌گذاران و تریدرها ایجاد کرده است. ارز دیجیتال مفهوم نسبتا جدیدی است و مفاهیم گسترده و عمیقی حول آن شکل گرفته است. برای حضور در این بازار و استفاده از فرصت‌های آن، باید با مفاهیم پایه‌ای و مقدماتی آن آشنا بود. اگرچه آموزش ارز دیجیتال به دلیل پیچیدگی‌ها و گستردگی آن کار سختی است اما، هدف ما در این مقاله آموزش صفر تا صد ارزهای دیجیتال به ساده‌ترین شکل ممکن است. در این مقاله در کنار توضیح مفاهیمی مانند «رمزارز»، «بلاک چین»، «قرارداد هوشمند»، «ماینینگ» و «استیکینگ»، به توضیح نحوه ترید و سرمایه‌گذاری در بازار ارزهای دیجیتال می‌پردازیم. شما با مطالعه این مطلب به طور کامل با فرآیند خرید و فروش ارز دیجیتال آشنا خواهید شد.

آموزش ارز دیجیتال

به هر شکلی از پول که در فضای الکترونیکی و دیجیتال ایجاد شده و در بستر آن قابل انتقال به دیگران باشد، «ارز دیجیتال» (Digital Currency) گفته می‌شود. ارز دیجیتال، کاربردی همانند ارزهای فیات رایج دارد و از آن می‌توان برای پرداخت جهت خرید کالا یا دریافت خدمات استفاده کرد. مهم‌ترین ویژگی ارز دیجیتال، سرعت بالای انجام تراکنش‌های بین‌المللی با استفاده از آن است.

یکی دیگر از ویژگی‌های ارز دیجیتال، «غیرمتمرکز» (Decentralized) بودن آن است. پول‌های رایج مانند دلار و ریال، توسط بانک مرکزی هر کشور تولید و توزیع می‌شوند بنابراین سیستم آن‌ها کاملا متمرکز است. اما ارزهای دیجیتال می‌توانند به دو صورت متمرکز و غیرمتمرکز باشند. در حالت متمرکز، دولت یا سازمانی مسوولیت تولید و توزیع ارزهای دیجیتال را بر عهده دارد اما در حالت غیرمتمرکز، این کار توسط همه اعضای حاضر در سیستم انجام می‌شود.

ارز دیجیتال برخلاف پول‌های رایج که انتقال دهنده ارزش مادی هستند، می‌تواند برای نگهداری و انتقال ارزش‌های دیگری نیز مورد استفاده قرار بگیرد. به عنوان مثال، ارز دیجیتال می‌تواند مالکیت یک اثر هنری را نمایندگی کند یا در بازی‌های رایانه‌ای طول عمر یک بازیکن را نشان دهد.

انواع ارز دیجیتال

پس از آموزش ارز دیجیتال و تعریف آن، نوبت به بررسی انواع آن می‌رسد. ارز دیجیتال عبارتی است که به هر نوع ارزی که در فضای دیجیتال ایجاد شده است، اطلاق می‌شود. به طور کلی و با توجه به ویژگی‌ها و تکنولوژی‌های استفاده شده، ارز دیجیتال را در سه دسته زیر طبقه‌بندی می‌کنند.

• رمزارزها: این دسته از ارزهای دیجیتال با استفاده از «تکنولوژی رمزنگاری» ایجاد و امن می‌شوند. بیشتر ارزهای دیجیتال این دسته غیرمتمرکز هستند و توسط اعضای شرکت‌کننده در شبکه از سراسر دنیا اداره می‌شوند.
• ارزهای مجازی: این نوع از ارزهای دیجیتال توسط شرکت‌ها و سازمان‌های خصوصی ایجاد می‌شوند و قانون‌گذاری خاصی بر روی آن‌ها انجام نمی‌شود. ارزهای استفاده شده در بازی‌ها یک نوع ارز مجازی هستند. این ارزها کاملا متمرکز هستند و توسط پروتکل بازی ایجاد و توزیع می‌شوند.
• ارزهای بانک مرکزی: بانک‌های مرکزی هر کشور قادر به تولید ارزهای دیجیتال به صورت متمرکز هستند. این ارزها می‌توانند مکمل یا جایگزین پول‌های فیزیکی باشند.

همانطور که گفته شد، رمزارزها یکی از سه نوع ارز دیجیتال موجود است. اما آنچه که در بین عموم افراد به عنوان ارز دیجیتال شناخته می‌شود، همین دسته رمزارزها است. بنابراین از این پس، در این متن برای آموزش ارز دیجیتال این دو مفهوم را به جای هم استفاده خواهیم کرد.

رمزارز چیست ؟

«رمزارز» (Cryptocurrency) نوعی ارز دیجیتال است که با استفاده از تکنولوژی‌های مختلف امکان ایجاد، انتقال و تایید تراکنش‌های مالی را به صورت غیرمتمرکز و امن ایجاد می‌کند. مهم‌ترین ویژگی ارز دیجیتال یا رمزارز غیرمتمرکز بودن آن است به این معنی که متعلق به هیچ شخص یا سازمانی نیست.

غیرمتمرکز بودن رمزارزها، آن‌ها را در برابر خاموشی سیستم و تغییر اطلاعات، مصون نگه می‌دارد. در سیستم‌های متمرکزی مثل بانک، اطلاعات داخل سرورهای مرکزی ذخیره می‌شود. در صورت صدمه دیدن این سرورها، ممکن است اطلاعات به کل از بین بروند. همچنین در صورت هک این سرورها، می‌توان اطلاعات آن را به کل تغییر داد.

ویژگی مهم دیگر رمزارزها، امنیت آن است. اطلاعات نوشته شده در پایگاه داده رمزارزها به هیچ عنوان قابل تغییر نیست و برای هک کردن آن به منابع مالی و محاسباتی زیادی نیاز است. بخشی از امنیت رمزارزها مدیون غیرمتمرکز بودن آن است. چراکه این ویژگی سبب شده تا در صورت آسیب دیدن یک عضو، سیستم همچنان به فعالیت خود ادامه دهد.

تکنولوژی‌های رمزنگاری و «توابع هش» (Hash Function) از تکنولوژی‌هایی هستند که امکان اجماع اعضای غیرمتمرکز در شبکه را فراهم کرده‌اند. با استفاده از این تکنولوژی‌ها، کاربران قادر به انتقال ارز دیجیتال به دیگران، بدون حضور واسطه‌هایی مثل بانک هستند. همچنین این تکنولوژی‌ها، امکان بررسی و تایید تراکنش‌ها را بدون حضور ناظر بیرونی برای سیستم فراهم می‌کند.

وایت پیپر چیست ؟

«وایت پیپر» یا «سفید نامه» (white paper) یک سند اطلاعاتی است که توسط شرکت‌ها و سازمان‌ها، برای برجسته‌کردن ویژگی‌های مربوط به محصولات و خدمات آن شرکت ارائه می‌شود. همچنین از وایت پیپر برای اطلاع‌رسانی قوانین مدیریتی، سیاست‌گذاری‌ها و نحوه کار سیستم استفاده می‌شود. هر پروژه در حوزه رمزارزها، با ارائه سفیدنامه، کاربران را از اهداف، سیاست‌گذاری‌ها، برنامه راه، مدیران و سرمایه‌گذاران پروژه خود آگاه می‌کند.

بلاک چین چیست ؟

«بلاک چین» (Blockchain) یک پایگاه داده است که برای ثبت تراکنش‌های ارز دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پایگاه داده ویژگی‌های خاصی دارد که آن را از سایر پایگاه‌داده‌ها جدا می‌کند. مهم‌ترین ویژگی بلاک چین این است که داده‌های آن به هیچ عنوان قابل ویرایش یا حذف نیستند.

هر شخصی در شبکه رمزارز می‌تواند اطلاعات جدید به بلاک چین شبکه وارد کند اما برای انجام این کار، باید شرایطی را رعایت کند. شرط اول این است که اعضای شبکه در هر زمان دلخواهی قادر به ثبت تراکنش در داخل شبکه نیستند. به عبارتی دیگر، در هر لحظه تنها یک نفر امکان ثبت تراکنش‌ها را در شبکه دارد. انتخاب کاربر برای اضافه کردن اطلاعات به شبکه به صورت تصادفی و توسط الگوریتم‌ها انجام می‌شود.

شرط دوم این است که شبکه برای اطمینان از فعالیت درست کاربران، آ‌ن‌ها را مجبور به صرف هزینه می‌‌‌‌‌‌کند. در صورتی که کاربر کار خود را به درستی انجام ندهد، هزینه صرف شده هدر می‌رود. در غیر اینصورت، شبکه به کاربر درستکار پاداش می‌دهد. این مدل اقتصادی جریمه و پاداش، کاربران را تشویق به فعالیت درستکارانه می‌کند.

در صورتی که کاربر انتخاب شده برای اضافه کردن داده به شبکه با صرف نظر از هزینه خود اقدام به خرابکاری در شبکه کند، بلاک چین همچنان قادر است به فعالیت خود ادامه دهد. با توجه به اینکه شبکه ارز دیجیتال غیرمتمرکز است، اطلاعات شبکه در اختیار همه اعضا قرار دارد. بنابراین هر وقت کاربری بخواهد اطلاعات جدید به شبکه اضافه کند، بقیه اعضا امکان بررسی صحت آن اطلاعات را دارند. پس اگر کاربری بخواهد اطلاعات نادرست به شبکه ارسال کند توسط بقیه شناسایی شده و جریمه می‌شود. تنها در حالتی می‌توان داده نادرست به شبکه اضافه کرد که 51 درصد توان پردازشی شبکه در اختیار ما باشد.

ساختار بلاک چین به چه شکل است؟

داده‌ها با ساختاری از «بلوک‌ها» (blocks) به بلاک چین اضافه می‌شوند. هر بلوک شامل اطلاعات چندین تراکنش است و از طریق توابع هش به بلوک‌های قبلی متصل است. متصل بودن بلاک‌ها به هم زنجیره‌ای از بلوک‌ها را تشکیل می‌دهد و به همین دلیل است که به این ساختار، بلاک چین گفته می‌شود.

نحوه اتصال بلوک‌ها به هم به این صورت است که اطلاعات موجود در بلاک اول پس از ورود به تابع هش، خروجی منحصر به فرد تولید می‌کند. پس از اضافه شدن این بلوک به شبکه، خروجی تولید شده به اطلاعات بلوک بعدی اضافه می‌شود. دوباره اطلاعات بلوک جدید که شامل خروجی تابع هش بلوک قبل است، خروجی منحصر به فرد تولید می‌کند و آن را به بلوک بعدی می‌فرستد. به این روش بلوک‌ها از طریق تابع هش مورد نظر به هم وصل می‌شوند.

زمان تشکیل هر بلوک و تعداد تراکنش‌های ثبت شده در آن، به بلاک چین مورد استفاده بستگی دارد. در بلاک چین «بیت‌کوین» (Bitcoin)، برای تشکیل هر بلوک 10 دقیقه زمان نیاز است. بیشترین حجم هر بلوک نیز برابر با 1 مگابایت است. به محض رسیدن به این مقدار، تراکنش‌های جدید در بلوک ثبت نمی‌شوند و منتظر بلوک بعدی می‌مانند.

الگوریتم اجماع چیست ؟

با وجود این که اطلاعات تراکنش‌ها در بلاک چین توسط یک نفر نوشته می‌شود، اما برای تایید اطلاعات باید کاربران دیگر نیز اطلاعات را تایید کنند. بنابراین اعضای شبکه باید بتوانند از طریقی در مورد صحت اطلاعات به «اجماع» (dif) برسند. در سیستم‌های مرکزی این بخش وجود ندارد. چرا که همه اطلاعات در دست سرور مرکزی است و همان سرور، وظیفه تایید و ثبت اطلاعات را بر عهده دارد.

رای اینکه اعضای شبکه روی اطلاعات درست به اجماع برسند، نیاز است که برای این فرآیند هزینه‌ای داده باشند. بدون دادن هزینه، کاربران الزامی به تایید اطلاعات درست یا رد اطلاعات غلط ندارند. بنابراین، الگوریتم اجماع همان بخش صرف هزینه توسط کاربران است.

الگوریتم‌های اجماع مختلفی برای تایید اطلاعات در شبکه‌های بلاک چین استفاده شده است. دو مورد مهم و اصلی آن «الگوریتم اجماع اثبات کار» (Proof of Work | PoW) و «الگوریتم اجماع اثبات سهام» (Proof of Stake | PoS) است. «بیت‌کوین» و «لایت‌کوین» از الگوریتم اجماع اثبات کار و «کاردانو» و «سولانا» از اثبات سهام استفاده می‌کنند. در ادامه به آموزش این دو الگوریتم خواهیم پرداخت.

تنها راه کسب درآمد از بازار ارزهای دیجیتال، یادگیری درست و اصولی مفاهیم پایه‌ای این بازار است. به دلیل اهمیت این موضوع، «فرادرس» اقدام به تدوین فیلم آموزش مقدماتی ارزهای دیجیتال (رمزارزها) کرده که لینک آن در ادامه آمده است.

الگوریتم اجماع اثبات کار در آموزش ارز دیجیتال

در الگوریتم PoW کاربران برای اثبات درستکاری خود در شبکه، باید با استفاده از سیستم‌های کامپیوتری خود، معادلات طراحی شده توسط شبکه را حل کنند. بنابراین کاربران در این حالت سیستم‌های محاسباتی خود را در اختیار شبکه بلاک چین قرار می‌دهند. در صورت درستکاری، کاربران از شبکه پاداش دریافت می‌کنند و در صورت خرابکاری، انرژی برق و هزینه اولیه صرف شده برای خرید دستگاه‌های محاسباتی هدر می‌رود.معادلات شبکه بلاک چین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که حل کردن آن‌ها سخت، اما تایید جواب آن‌ها راحت است. کاربران در شبکه باید با حل پیوسته معادله شبکه با جایگذاری عدد رندوم «نانس» (Nonce)، به جواب مد نظر شبکه برای آن برسند. هر کسی که زودتر به جواب برسد، اطلاعات جدید را به بلاک چین اضافه می‌کند. کاربر موظف است جواب بدست آمده را به دیگر اعضای شبکه ارسال کند. اعضای دیگر می‌توانند به راحتی جواب را با گذاشتن در معادله نهایی، تایید یا رد کنند. در صورت تایید، اطلاعات به بلاک چین اضافه می‌شود و کاربر پاداش خود را از شبکه دریافت می‌کند

تابع هش چیست ؟

تابع هش، تابع ریاضی است که برای هر ورودی دلخواه، خروجی با طول ثابت اما مقدار منحصر به فرد ارائه می‌کند. به این خروجی هش گفته می‌شود. این تابع همان معادله‌ای است که دستگاه‌های متصل به شبکه، با حل آن پاداش دریافت می‌کنند. بنابراین اتصال بلوک‌ها به هم از طریق این تابع انجام می‌شود. در واقع تابع هش عامل اصلی ایجاد امنیت در بلاک چین است.

ورودی تابع هش، اطلاعات تراکنش‌ها، خروجی هش بلوک قبلی و عبارت نانس است. با توجه به اینکه اطلاعات تراکنش‌ها و خروجی هش بلوک قبل برای تمام دستگاه‌های شبکه معلوم است، از عبارت نانس برای حل معادله و پیدا کردن خروجی استفاده می‌شود. شبکه بلاک چین طوری طراحی شده است که خروجی تابع هش آن در هر بلوک براساس یک نانس تشکیل شود.

بنابراین افراد با جایگذاری مقادیر تصادفی به جای نانس سعی در رسیدن به خروجی مورد نظر شبکه دارند. هر کس زودتر به این مقدار برسد، پاداش بلوک و هزینه تراکنش‌ها را دریافت می‌کند. توجه کنید که با پیدا کردن نانس مناسب توسط یک دستگاه، مقدار آن باید به دیگر اعضای شبکه ارسال شود. دستگاه‌های دیگر با قرار دادن این مقدار در تابع هش، صحت ادعا را می‌سنجند و آن را تایید یا رد می‌کنند.

نود یا گره چیست ؟

به کاربرانی که در شبکه بلاک چین فعالیت می‌کنند و در تایید تراکنش‌ها نقش ایفا می‌کنند، «نود» یا «گره» (Node) گفته می‌شود. از آن‌جایی که فرآیند استخراج توسط این نودها انجام می‌شود به آن‌ها «ماینر» یا «معدن‌کار» (Miner) نیز گفته می‌شود. نود یا گره، مخصوص الگوریتم PoW نیست و در سایر الگوریتم‌ها نیز به تایید‌کنندگان معاملات اطلاق می‌شود.

توجه کنید که کاربران شبکه بلاک چینی در چندین دسته قرار می‌گیرند. به جز دسته نود یا گره که با تامین سخت‌افزارهای محاسباتی عملیات شبکه را تامین می‌کنند، دو دسته دیگر کاربران عادی و برنامه‌نویس‌ها نیز در شبکه فعال هستند. برنامه‌نویس‌ها توسعه نرم‌افزاری شبکه را دنبال می‌کنند. کاربران عادی نیز از امکانات شبکه برای مقاصد شخصی بهره می‌گیرند.

استخراج یا ماینینگ چیست؟

در فرآیند رقابت نودها برای حل تابع هش، پس از اینکه یک نفر معادله را حل کرد، شبکه به او پاداش می‌دهد. این پاداش از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول، شامل هزینه تراکنش‌ها است که از کاربران عادی شبکه گرفته می‌شود. بخش دوم، شامل سکه‌های جدید ایجاد شده است. طراحی بلاک چین به شکلی است که پس از تشکیل بلوک، سکه‌های جدید ارز دیجیتال تولید و به گره برنده داده می‌شود.

به تولید سکه‌های جدید در بلاک چین فرآیند «استخراج» یا «ماینینگ» (Mining) گفته می‌شود. تعداد سکه‌ها می‌تواند در طی زمان ثابت

یا متغیر باشد. به عنوان مثال در بیت کوین، حدودا چهار سال یکبار تولید سکه‌های جدید نصف می‌شود. در ابتدا این مقدار برابر با 50 بیت کوین بود که در چرخه جدید به 6.25 سکه رسیده است.

تعداد کل سکه‌ها نیز می‌تواند در فرآیند استخراج محدود باشد. برای مثال کل سکه‌های تولید شده در شبکه بیت‌کوین 21 میلیون عدد خواهد بود. با روند فعلی تا 2140 همه بیت‌کوین‌ها استخراج می‌شوند. پس از اتمام استخراج سکه‌های جدید، پاداش شبکه، کارمزدهای دریافت شده از کاربران خواهد بود. توجه کنید که همه ارزهای دیجیتال چنین سیستمی ندارند. فرآیند ماینینگ مخصوص ارزهای با الگوریتم اجماع PoW است.

سختی استخراج چیست ؟

معادلات شبکه‌های بلاک چینی به وسیله دستگاه‌های محاسباتی حل می‌شوند. هر چقدر تعداد دستگاه‌ها و توان پردازشی آن‌ها زیاد باشد، معادله سریع‌تر حل می‌شود. حل سریع معادله سبب تشکیل سریعتر بلوک تراکنش‌ها می‌شود. برخی بلاک چین‌ها برای حفظ زمان تایید بلوک‌ها در یک محدوده خاص، بر اساس توان محاسباتی موجود در شبکه، معادلات را سخت یا آسان می‌کنند تا در نهایت زمان تشکیل بلوک ثابت بماند. به این مفهوم «سختی استخراج» (Mining Difficulty) گفته می‌شود.

سختی استخراج ارتباط مستقیمی با تعداد ماینرها و توان محاسباتی آن‌ها دارد. سختی شبکه برای بیت کوین حدود 2016 بلوک یکبار تنظیم می‌شود که تقریبا معادل با دو هفته است. در صورتی که تعداد ماینرها در این مدت به هر دلیلی کاهش یابد، بلاک چین معادله را آسان‌تر می‌کند تا حل آن بیشتر از 10 دقیقه طول نکشد.

الگوریتم اجماع اثبات سهام در آموزش ارز دیجیتال

در این الگوریتم کاربران برای اثبات درستکاری خود، به جای استفاده از دستگاه‌های محاسباتی بخشی از دارایی خود را در شبکه قفل می‌کنند. هر کاربر با توجه به مقدار دارایی قفل شده، شانس انتخاب شدن برای تایید بلوک و دریافت پاداش از شبکه را دارد. در صورتی که کاربری بخواهد در اطلاعات شبکه دستکاری انجام دهد، سکه‌های قفل شده توسط او در معرض خطر قرار می‌گیرند.

مقدار سکه‌های مورد نیاز برای قفل کردن در هر شبکه با شبکه‌های دیگر متفاوت است. در این روش برای تایید معاملات نیازی به استفاده از دستگاه‌‌های محاسباتی قوی نیست. بنابراین مصرف برق در این روش بسیار پایین است. از طرفی چون نیاز به حل معامله نیست، تراکنش‌ها سریع‌تر از الگوریتم‌های اجماع اثبات کار انجام می‌شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه مطالعه مطلب زیر پیشنهاد می‌شود

استیکینگ یا به اشتراک‌گذاری سهام چیست؟

به نودهای شبکه‌های بلاک چینی با الگوریتم PoS «اعتبارسنج» (Validator) گفته می‌شود. مشابه فرآیند ماینینگ، به اعتبارسنج‌های بلاک چین‌های با الگوریتم PoS به دلیل تایید تراکنش‌های شبکه، پاداش داده می‌شود. این پاداش شامل سکه‌های جدید ایجاد شده و هزینه تراکنش‌ها است. به فرآیند قفل کردن سکه‌ها در شبکه‌های بلاک چینی و دریافت پاداش از آن «استیکینگ» یا «به اشتراک گذاری سهام» (Staking) گفته می‌شود.

بنابراین در استیکینگ، اعتبارسنج‌ها ارزهای دیجیتال خود شبکه را در بلاک چین قفل می‌کنند تا تایید تراکنش‌ها به وسیله آن‌ها صورت بگیرد و در ازای آن پاداش دریافت می‌کنند. در این حالت انتخاب کاربران برای تایید تراکنش‌ها به صورت رندوم انجام می‌شود. با توجه به مطالب گفته شده، استیکینگ نیز در کنار ماینینگ یکی از روش‌های کسب درآمد از ارز دیجیتال به حساب می‌آید. کسب اطلاعات لازم با آموزش ارز دیجیتال در حوزه ماینینگ و استیکینگ، می‌تواند سود مناسبی نصیب سرمایه‌گذاران کند.

بیت کوین چیست ؟

بیت کوین اولین رمزارز ایجاد شده و معروف‌ترین آن‌ها است. بیشتر مفاهیم در آموزش ارز دیجیتال از بیت کوین نشات گرفته است. این ارز دیجیتال در سال 2009 توسط شخص یا گروه ناشناسی به نام «ساتوشی ناکاموتو» (Satoshi Nakamoto) معرفی شد. ایده اصلی ایجاد بیت کوین، معرفی یک سیستم پرداخت الکترونیکی غیرمتمرکز و مستقل بر مبنای روش‌های محاسباتی اجماع و رمزنگاری بود.

یت‌کوین از الگوریتم اجماع اثبات کار برای تایید و ثبت تراکنش‌ها استفاده می‌کند. دفتر کل حساب‌های آن بین همه ماینرها توزیع شده است و از توابع هش برای تایید بلوک و اتصال آن به بلوک‌های قبلی استفاده می‌شود. مجموعه این ویژگی‌ها، بیت کوین را به یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز و امن تبدیل کرده است. بیت کوین در بهترین حالت می‌تواند 7 تراکنش در ثانیه را در شبکه ثبت کند که تقریبا کمترین مقیاس‌پذیری بین ارزهای دیجیتال مختلف است. به دلیل حفظ امنیت و مرکزگریزی شبکه، این امر اجتناب‌ناپذیر است.

تعداد کل بیت‌کوین‌ها پس از استخراج طی فرآیند ماینینگ 21 میلیون خواهد بود. مقدار سکه‌های استخراج شده هر چهار سال یکبار نصف می‌شود که همین امر باعث افزایش قیمت بیت کوین می‌شود. در ابتدای شروع به کار، استخراج بیت کوین با سخت‌افزارهای نسبتا ساده مثل CPU و کارت گرافیک انجام می‌شد. اما با بالا رفتن سختی استخراج، امروزه ماینینگ فقط با دستگاه‌های ASIC و FPGA سودآور است.

لایه OMNI چیست ؟

«اومنی» (OMNI) پلتفرمی است که امکان ایجاد و معامله ارزهای رمزنگاری شده و دارایی‌های دیجیتال جدید در شبکه بیت‌کوین را فراهم می‌کند. این لایه، یک لایه نرم‌افزاری است که بر روی شبکه بیت‌کوین ایجاد شده است. این لایه در سال 2013 ارائه شد. هسته اومنی، همان هسته بیت‌کوین است که تمامی ویژگی‌های بیت‌کوین را در کنار ویژگی‌های اضافی خود به همراه دارد.

با استفاده از اومنی می‌توان در بستر بلاک چین بیت‌کوین، ارزهایی ایجاد کرد که نشان دهنده دارایی‌های باارزش باشند. سادگی و توانمندی پروتکل اومنی، آن را تبدیل به اصلی‌ترین پروتکل ایجاد ارز جدید در بستر بیت‌کوین کرده است. هر ارز دیجیتالی اگر بخواهد در بستر بیت‌کوین ایجاد و جابجا شود باید از این پروتکل استفاده کند. به عنوان مثال، ارز دیجیتال تتر، در شبکه‌های مختلف وجود دارد که تتر اومنی مخصوص بلاک چین بیت‌کوین است.

آلتکوین چیست ؟

آلتکوین‌ها در کنار بیت‌کوین، دو بخش اصلی آموزش ارز دیجیتال هستند. به تمام رمزارزهای موجود در بازار به جز بیت‌کوین، آلتکوین گفته می‌شود. آلتکوین‌ها ویژگی‌های مشترک زیادی با بیت‌کوین دارند اما از برخی جهات با آن متفاوت هستند. به عنوان مثال، الگوریتم اجماع آلتکوین‌ها ممکن است متفاوت از بیت‌کوین باشد.

بیت‌کوین به عنوان اولین ارز رمرنگاری شده، فلسفه و ایده طراحی و ایجاد آلتکوین‌ها را به وجود آورده است. بیت‌کوین علی رغم تمام ویژگی‌های مثبت خود چند مشکل عمده دارد. یکی از اساسی‌ترین مشکل‌های بیت‌کوین این است که اجرای الگوریتم PoW وقت‌گیر است و با مصرف زیاد انرژی همراه است. دومین عیب بزرگ بیت‌کوین این است که قابلیت قراردادهای هوشمند آن محدود است.

آلتکوین‌ها با رفع کمبودهای بیت‌کوین سعی در ایجاد مزیت رقابتی برای خود دارند. به عنوان مثال آلتکوین‌های زیادی از PoS برای کاهش مصرف انرژی و زمان مورد نیاز برای ایجاد و تایید معاملات استفاده می‌کنند. ارز دیجیتال کاردانو و رمزارز سولانا از جمله آلتکوین‌هایی هستند که با افزایش سرعت تایید تراکنش‌ها توانسته‌اند سهم قابل توجهی از بازار ارز دیجیتال را به خود اختصاص دهند.

استیبل کوین چیست ؟

بازار ارزهای دیجیتال بازار پرنوسانی است که در آن قیمت ارزها دائما در حال تغییر است. «استیبل کوین‌ها» (Stablecoins) ارزهایی هستند که برای حل این مشکل ایجاد شده‌اند. ارزش این ارزها به دارایی‌های خارج از شبکه بلاک چین وابسته است. به عنوان مثال ارزهای فیات و فلزات گران‌بها مانند طلا به عنوان پشتوانه استیبل کوین‌ها عمل می‌کنند. در این حالت تغییرات قیمتی ارز دیجیتال تنها به پشتوانه خود وابسته است و تغییرات بسیار اندکی از خود نشان می‌دهد.

استیبل کوین‌های با پشتوانه دلار آمریکا به طور گسترده در بازار استفاده می‌شوند. این ارزها در شبکه‌های مختلف قابل ایجاد و طراحی هستند. ارز دیجیتال تتر به عنوان معروف‌ترین استیبل کوین شناخته می‌شود که در شبکه‌های مختلف مثل بیت‌کوین و اتریوم استفاده می‌شود. پشتوانه این رمزارز، دلارهایی است که توسط شرکت در بانک‌ها و موسسات مالی ذخیره شده است. سایر انواع استیبل کوین‌ها می‌توانند با پشتوانه ارزهای دیجیتال در پلتفرم‌های دیفای ایجاد شوند. برای مطالعه بیشتر در مورد استیبل‌کوین‌ها، مطالعه مطلب زیر پیشنهاد می‌شود.

پرایوسی کوین چیست‌ ؟

در شبکه‌های بلاک چینی مانند بیت‌کوین اگرچه اطلاعات شخصی افراد حفظ می‌شود اما رکورد تمام تراکنش‌ها به طور شفاف در اختیار عموم قرار می‌گیرد. بنابراین تمامی معاملات مربوط به یک آدرس در شبکه مشخص است و در صورت استفاده از صرافی‌های متمرکز ارز دیجیتال، می‌توان کل زنجیره انتقال پول را شناسایی کرد.

در مقابل این ارزها، ارزهای دیگری هستند که امکان مشاهده و پیگیری تراکنش‌ها و همچنین موجودی آدرس‌ها را از بین برده‌اند. به این ارزها، «ارزهای پرایوسی» یا «حریم خصوصی» (Privacy Coin) می‌گویند. هر کدام از ارزهای این دسته، الگوریتم خاص خود را برای مخفی کردن اطلاعات دارد. در برخی از این ارزها مانند «ارز دیجیتال مونرو» (XRM)، به طور پیش فرض تراکنش‌ها مخفی است اما در برخی دیگر مانند «ارز دیجیتال دش» (DASH)، کاربران می‌توانند انتخاب کنند که تراکنش‌ها مخفی باشند یا نه.

کوین چیست ؟

در آموزش ارز دیجیتال اشاره به تفاوت‌های کوین و توکن یک امر ضروری است. هر ارز دیجیتالی که شبکه بلاک چین مستقل خود را داشته باشد کوین نامیده می‌شود. بنابراین کوین‌ها از ابتدا مسیر توسعه را با یک هدف بزرگ دنبال می‌کنند. بیت‌کوین اصلی‌ترین کوین شناخته شده است که بلاک چین آن برای انتقال پول همتا به همتا ایجاد شده و در برابر «خرج دوباره» (Double-Spent) و سانسور اطلاعات مقاوم است. معمولا کوین‌ها از فناوری‌های سایر ارزهای دیجیتال الهام می‌گیرند و از آن برای ایجاد شبکه‌ای نوآورانه که برای هدف خاصی طراحی شده استفاده می‌کنند.

به عنوان مثال سیستم قرارداد‌های هوشمند بیت‌کوین کارایی لازم برای نیازهای روزافزون بلاک چین را نداشت. به همین دلیل کوین اتری

وم با الهام از شبکه بیت‌کوین و اضافه کردن ویژگی‌های جدید به آن، تبدیل به یکی از بهترین ارزهای دیجیتال بازار شد. امروزه بیشترین تعداد «اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز» (DApps) بر روی بستر اتریوم قرار دارند. از جمله کوین‌های معروف می‌توان به ارز دیجیتال بیت‌کوین، اتریوم و ترون اشاره کرد.

توکن چیست ؟

توکن‌ها ارز‌های دیجیتالی هستند که از پلتفرم‌های قرارداد‌های هوشمند یک کوین اصلی مانند اتریوم مشتق می‌شوند. ایجاد، انتشار و مدیریت فعالیت توکن‌ها به طور کامل در بستر بلاک چین اصلی انجام می‌شود. بنابراین می‌توان گفت توکن‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک چین متعلق به خود را ندارند و از بلاک چین‌های کوین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند. توکن‌‌ها برای ایجاد برنامه‌های کاربردی استفاده می‌شوند و قابلیت تبدیل به یکدیگر را با پرداخت هزینه‌های کم دارند.

توکن‌ها را می‌توان به دوسته اصلی توکن‌های قابل معاوضه و توکن‌های غیر قابل معاوضه (NFT) تقسیم کرد. ارزهایی مثل هارمونی وان و سلر که بین واحدهای آن تفاوتی وجود ندارد توکن قابل معاوضه یا مثلی نامیده می‌شود. در مقابل، ارزهایی مانند (Crypto Punks) که هر کدام شامل ویژگی‌هایی خاصی هستند و قابل معاوضه با یکدیگر نیستند را NFT می‌گویند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید مطالب زیر را مطالعه کنید.

قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند یکی از جذاب‌ترین مباحث آموزش ارز دیجیتال است. در دنیای رمزارزها قراردادهای هوشمند به برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های اجرا شده بر روی بستر بلاک چین گفته می‌شود. قرارداد هوشمند توسط مجموعه خاصی از قوانین، به عنوان یک توافق‌نامه دیجیتال بین افراد عمل می‌کند. قوانین آن‌ها از پیش تعیین شده هستند و توسط نودهای شبکه‌های بلاک چینی اجرا می‌شوند. ایده قراردادهای هوشمند توسط «نیک زابو» (Nick Szabo) در دهه 1990 ارائه شده است.

اگرچه بیت‌کوین سال‌ها است که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند اما محبوبیت قراردادهای هوشمند به خاطر بلاک چین اتریوم است. توجه داشته باشید که هر شبکه برای اجرای قراردادهای هوشمند می‌تواند روش مختص خود را داشته باشد. «ماشین مجازی اتریوم» (Ethereum Virtual Machine) که اصلی‌ترین قسمت بلاک چین آن است، به اجرای قراردادهای هوشمند اختصاص دارد.

قرارداد هوشمند امکان ایجاد پروتکل‌های بی‌نیاز از اعتماد را در بستر بلاک چین فراهم می‌کند. این به این معنی است که دو نفر بدون این‌که یکدیگر را بشناسند می‌توانند وارد معاهده و معامله شوند. در قرارداد هوشمند تا زمانی که تمام  شرایط ذکر شده در قرارداد برآورده نشود، قرارداد اجرایی نمی‌شود. ویژگی مثبت دیگر قراردادهای هوشمند این است که با استفاده از آن‌ها می‌توان بسیاری از واسطه‌ها را حذف و هزینه‌های عملیاتی را تا میزان قابل توجهی کاهش داد.

نحوه کار قرارداد هوشمند

قرارداد هوشمند به عنوان یک برنامه قطعی عمل می‌کند. به این معنی که با برآورده شدن شرایط خاصی، وظایف خاصی توسط شبکه انجام می‌شود. بنابراین قرارداد هوشمند مجموعه‌ای از شرط‌ها را شامل می‌شود. قراردادهای هوشمند برخلاف اسمی که دارند، قرارداد رسمی نیستند و از طرفی با توجه به اینکه فقط از قوانین پیروی می‌کنند، هوشمند نیز نیستند.

در شبکه اتریوم، قراردادهای هوشمند مسول اجرا و مدیریت عملیات بلاک چین حین تعامل کاربران (آدرس‌ها) با یکدیگر هستند. هر آدرسی که متعلق به قرارداد هوشمند نباشد حساب خارج از شبکه (Externally Owned Account | EOA) است. این آدرس‌ها توسط کاربران کنترل می‌شوند در حالی که آدرس‌های قرارداد هوشمند توسط کد کامپیوتری کنترل می‌شود.

اساسا، قراردادهای هوشمند اتریوم از یک کد قرارداد و دو کلید عمومی تشکیل شده است. کلید عمومی نخست توسط خالق قرارداد ایجاد شده و کلید دوم نشانگر خود قرارداد است. کلید عمومی دوم به عنوان یک شناسه دیجیتال و منحصر به فرد برای هر قرارداد عمل می‌کند. اجرای هر قرارداد هوشمند از طریق تراکنش بلاک چین انجام می‌شود. بنابراین برای فعال شدن قرارداد هوشمند باید درخواستی از طرف EOA به شبکه ارسال شده باشد.

مزایا و کاربردهای قرارداد هوشمند

قراردادهای هوشمند به عنوان کدهای برنامه‌نویسی قابلیت شخصی‌سازی بالایی دارند. این قراردادها را می‌توان به طرق مختلف طراحی و برای ارائه انواع خدمات استفاده کرد. شفافیت بالا و هزینه‌های عملیاتی کم، دو مزیت اصلی قراردادهای هوشمند هستند. این قراردادها به خصوص در شرایطی که نیاز به انتقال وجه بین دو یا چند نفر است بسیار مفید است. قراردادهای هوشمند می‌توانند برای انجام فعالیت‌های متنوع و گسترده‌ای استفاده شوند.

به عنوان مثال می‌توان به ساخت توکن‌های دارایی، سیستم‌های رای‌گیری، کیف پول‌های رمزنگاری شده، مبادلات مالی غیرمتمرکز، بازی‌ها و اپلیکیشن‌های موبایل اشاره کرد. همچنین قرارداد هوشمند در کنار دیگر پلتفرم‌های بلاک چینی می‌تواند در زمینه‌های بهداشت، امورخیریه، زنجیره تامین، حکمرانی و «امور مالی غیرمتمرکز» (Decentralized Finance | DeFi) استفاده شود.

استاندارد ERC20 چیست؟

توکن‌های ساخته شده در بلاک چین اتریوم از استاندارد ERC20 تبعیت می‌کنند. این استاندارد عملیات اصلی همه توکن‌های مبتنی بر اتریوم را توصیف می‌کند. توکن‌های ERC20 بخش بزرگی از ارزهای دیجیتال موجود را تشکیل می‌دهند چرا که بسیاری از شرکت‌ها و استارتاپ‌های بلاک چینی، از قراردادهای هوشمند اتریوم برای ایجاد توکن‌های ERC20 استفاده می‌کنند.

برای انتقال هر ارز دیجیتال در بستر شبکه اتریوم، باید از این استاندارد استفاده شود. هزینه تراکنش به وسیله توکن اصلی شبکه اتریوم یعنی ETH پرداخت می‌شود. هزینه انجام تراکنش در این شبکه متغیر است اما به طور عادی هزینه آن نسبت به سایر شبکه‌های بلاک چینی بالا است. بنابراین در انتقال ارزهای دیجیتال بهتر است در صورت امکان و پشتیبانی کیف پول از استانداردهای مربوط به سایر ارزهای دیجیتال استفاده کنید.

آموزش تریدینگ ارز دیجیتال

بیشتر افراد در آموزش ارز دیجیتال به دنبال یافتن راه‌حل مناسب برای تریدینگ و سرمایه‌گذاری هستند. تا به اینجای آموزش ارز دیجیتال شما با اطلاعات پایه‌ای در مورد نحوه کار بلاک چین و ارزهای دیجیتال و تعاریف مختلف این حوزه آشنا شده‌اید. اگرچه این اطلاعات شما را با فضای کلی بازار ارزهای دیجیتال آشنا می‌کنند اما کمک چندانی در جهت کسب سود از بازار نمی‌کنند.

به طور کلی «ترید» (Trade) به معنی خرید و فروش ارز دیجیتال است. در بازارهای مالی به خرید و فروش دارایی‌ها در مدت زمان کوتاه و با هدف کسب سود ترید گفته می‌شود. ترید انواع مختلفی دارد. برخی از تریدرها «دی‌تریدر» (Day Trader) هستند، به این معنی که معامله باز شده در یک روز را فارغ از اینکه نتیجه ترید مثبت یا منفی است، همان روز می‌بندند. نوع دیگری از تریدرها «سوینگ‌تریدر» (Swing Trader) هستند. این افراد معمولا مدت زمان بیشتری از یک روز تا چند هفته در یک معامله می‌مانند. «معامله‌گران نوسانگیر» یا «اسکالپر» (Scalp Trader) نوع سوم معامله‌گران هستند که معاملات آن‌ها به سرعت و در کسری از دقیقه انجام می‌شود.

مدل دیگری از خرید و فروش در بازار با اسم «سرمایه‌گذاری» (Investment) شناخته می‌شود. پایه و اساس سرمایه‌گذاری مشابه با تریدیدنگ هست. در این حالت نیز کسب سود از طریق خرید دارایی در قیمت پایین و فروش آن در قیمت بالا انجام می‌شود. عمده تفاوت آن‌‌ها در مدت زمان باز بودن معاملات است. در سرمایه‌گذاری معمولا بیش از چند ماه تا چند سال معاملات باز باقی می‌مانند. همین تفاوت باعث ایجاد تفاوت‌هایی در روش‌های تحلیل بازار می‌شود. اگرچه از ابزارهای تحلیل تکنیکال و بنیادی در هر دو حالت ترید و سرمایه‌گذاری استفاده می‌شود اما به طور کلی تحلیل تکنیکال برای تریدینگ و تحلیل بنیادی برای سرمایه‌گذاری مناسب‌تر است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ترید، سرمایه‌گذاری، تریدرها و انواع آن مطالعه مطالب زیر پیشنهاد می‌شود.

آموزش تحلیل تکنیکال ارز دیجیتال

یکی از روش‌های تحلیل بازارهای مالی «تحلیل تکنیکال» (Technical Analysis) است. تحلیل تکنیکال بخش بسیار مهمی در آموزش ارز دیجیتال است چرا که زمان و نحوه ورود و خروج به معاملات را مشخص می‌کند. شما با استفاده از این تحلیل می‌توانید روند حرکت قیمت را تشخیص دهید و وارد معامله شوید. تحلیل تکنیکال بدون در نظر گرفتن عوامل بیرونی تاثیرگذار بر روند قیمت و تنها با استفاده از نمودار تغییرات قیمت به تحلیل بازار می‌پردازد. سه اصل زیر شالوده‌ی ایجاد تحلیل تکنیکال هستند.

• همه اطلاعات در قیمت لحاظ می‌شود. تحلیلگران تکنیکال معتقدند که تمام عوامل بنیادی، اخبار، شایعات و عوامل روانشناختی در نهایت اثر خود را در قیمت نشان می‌دهد. بنابراین اگر بتوان روند قیمت را تحلیل کرد، اثرات بقیه عوامل نیز خود به خود تحلیل خواهد شد.
• قیمت در بازارهای مالی در چهارچوب روندها شکل می‌گیرد. اصل دوم تحلیل تکنیکال بیانگر این است که قیمت در بازار، معمولا رونددار شکل می‌گیرد و قیمت تمایل به حفظ روند فعلی دارد. البته این به معنی عدم تغییر روندها نیست بلکه به معنی اصل بودن حرکت در یک روند است. روندها به سه دسته «صعودی» (Uptrend)، «نزولی» (Downtrend) و «خنثی» (Sideway) تقسیم می‌شوند.
• تاریخ تکرار می‌شود. منظور از این عبارت این است که روند‌ها و الگوهای قیمتی بازار دائما در حال تکرار شدن هستند. بنابراین می‌توان با یافتن این الگوها، روند آینده قیمت را تخمین زد.

روش‌های تحلیل تکنیکال

تحلیل تکنیکال شامل روش‌ها و متدهای زیادی است. اساس همه این روش‌ها تحلیل با توجه به نمودار قیمت است. برای تحلیل تکنکیال بازار لزومی به یادگیری همه متدها نیست و با استفاده از چند روش می‌توان بازار را به خوبی تحلیل کرد. از جمله مهم‌ترین روش‌های تحلیل تکنیکال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

• الگوهای کلاسیک
• الگوهای کندل استیک
• تحلیل تکنیکال کلاسیک
• پرایس اکشن
• امواج الیوت
• اندیکاتورها
• اسیلاتورها
• الگوهای هارمونیک
• فیبوناچی
• ایچیموکو

مهم‌ترین ویژگی تحلیل تکنیکال این است که تقریبا در تمام بازارهای مالی قابل استفاده است. بنابراین، به شرط وجود نمودار تغییرات قیمتی، هر بازاری با استفاده از روش‌های تحلیل تکنیکال قابل تحلیل است. با یادگیری این روش می‌توانید علاوه بر بازار ارز دیجیتال در بازارهای بورس و فارکس نیز فعالیت داشته باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه تحلیل تکنیکال مطالعه منابع زیر پیشنهاد می‌شود.

آموزش

تحلیل بنیادی ارز دیجیتال

تحلیل بنیادی کریپتو بخش مهم دیگری در آموزش ارز دیجیتال است. در تحلیل بنیادی متغیرهای کلان اقتصادی در کنار ویژگی‌های بنیادی هر بازار مورد بررسی قرار می‌گیرد. بر خلاف تحلیل تکنیکال، تحلیل بنیادی برای هر بازار مالی متفاوت از سایر بازارها است چرا که پارامترهای موثر بر هر دارایی متفاوت از سایر دارایی‌ها است. به عنوان مثال تحلیل بنیادی سهام شرکت مواد غذایی با شرکت معدنی متفاوت است.

بازار ارزهای دیجیتال علاوه بر این که از حوزه اقتصاد کلان تاثیر می‌پذیرد، پیشرفت‌های تکنولوژیک نیز آن را بسیار تحت تاثیر قرار می‌دهد. بازار ارزهای دیجیتال بر تکنولوژی بلاک چین استوار است. هر چقدر این تکنولوژی پیشرفت می‌کند و کاربردهای جدید به آن اضافه می‌شود، تمایل به سرمایه‌گذاری و استفاده از ارزهای دیجیتال نیز بیشتر می‌شود. تحلیل بنیادی پروژه ارز دیجیتال در طی چندین مرحله انجام می‌شود که در ادامه این مراحل آورده شده است.

• آشنایی با بخش‌های مختلف بازار ارزهای دیجیتال
• توجه به روند کلی بازار ارز‌های دیجیتال
• تشخیص حوزه تخصصی مورد توجه بازار
• بررسی پارامترهای بنیادی هر پروژه

پارامترهای بنیادی پروژه‌های ارز دیجیتال

مهم‌ترین بخش تحلیل بنیادی ارزهای دیجیتال مربوط به بررسی پارامترهای تاثیر گذار در هر پروژه است. بسته به حوزه تخصصی هر پروژه، این پارامترها می‌توانند متغیر باشند اما به طور کلی موارد زیر از جمله مواردی هستند که در تحلیل بنیادی پروژه ارز دیجیتال باید مورد بررسی قرار بگیرند.

• فهرست شدن در سایت‌های معتبر
• ارائه سفیدنامه یا وایت‌پیپر رسمی و کامل
• داشتن وبسایت رسمی
• داشتن نقشه راه برای آینده پروژه
• بررسی اهداف و نوآوری‌های پروژه
• بررسی مسائل اقتصادی مربوط به پروژه (Tokenomic)
• بررسی نحوه و زمان توزیع سکه‌ها (Allocation)
• بررسی پارامترهای درون زنجیره‌ای
• بررسی پیشینه مدیران پروژه
• بررسی سرمایه‌گذاران پروژه و فعالیت‌های آن‌ها
• بررسی لیست صرافی‌هایی که پروژه در آن فهرست شده
• بررسی فعالیت اعضا و طرفداران ارز دیجیتال در شبکه‌های اجتماعی
• بررسی رقبای پروژه و مقایسه با آن‌ها

آموزش خرید و فروش ارز دیجیتال

مهم‌ترین بخش آموزش ارز دیجیتال بخش خرید و فروش آن است. برای کسب سود از بازار ارزهای دیجیتال مناسب‌ترین روش، خرید رمزارز در قیمت پایین و فروش آن در قیمت‌های بالا است. بازار ارزهای دیجیتال به دلیل ماهیت دیجیتال آن کمی متفاوت با بازارهای دیگر است.به

همین دلیل خرید و فروش در این بازار نیازمند آموزش‌های پایه‌ای است. برای این‌که بتوانید به خرید و فروش ارز دیجیتال بپردازید باید در مورد موارد زیر اطلاعات داشته باشید.

• نحوه تبدیل ریال به ارز دیجیتال و برعکس
• کیف پول ارز دیجیتال
• صرافی ارز دیجیتال
• انتقال پول بین صرافی و کیف پول

در ادامه به بررسی جزئيات هر یک از مراحل پرداخته می‌شود

تبدیل ریال به ارز دیجیتال

برای اینکه بتوانید به خرید و فروش ارز دیجیتال بپردازید باید بتوانید سرمایه خود را از ریال تبدیل به ارز دیجیتال کنید. همچنین در زمان‌هایی که می‌خواهید سرمایه خود را از بازار خارج کنید، نیازمند تبدیل ارزهای دیجیتال به ریال هستید. برای این کار باید از صرافی‌های ارز دیجیتال استفاده کنید. صرافی‌های خارجی امکان تبدیل ریال به ارز دیجیتال را ندارند. بنابراین از صرافی‌‌های ارز دیجیتال داخلی برای تبدیل ریال به ارزهای دیجیتال و برعکس استفاده می‌شود. پس از مرحله تبدیل سرمایه به ارز دیجیتال در صرافی داخلی، می‌توانید ارزهای حخود را به بستر صرافی‌های خارجی انتقال داده و از امکانات معامله‌گری آن‌ها استفاده کنید.

برای تبدیل ریال به ارز دیجیتال به طور عمده از دو روش استفاده می‌شود. روش اول خرید ارز دیجیتال تتر یا سایر استیبل کوین‌ها است. با این کار ریال تبدیل به دلار دیجیتال می‌شود. در مرحله بعد با انتقال تترها به صرافی خارجی می‌توان از آن برای ترید یا سرمایه‌گذاری بر روی ارزهای دیجیتال دیگر استفاده کرد. دلیل استفاده از این روش این است که قیمت تتر به صورت دلاری همواره ثابت و برابر یک دلار است. بنابراین، ریسک نوسان در حین انتقال و نگهداری ندارد. اگر به جای تتر به عنوان مثال بیت‌کوین خریداری و به صرافی خارجی انتقال دهید، ممکن است در این حین قیمت بیت‌کوین تغییرات زیادی داشته باشد و این تغییرات به ضرر شما تمام شود.

روش دوم، خرید مستقیم ارزهای دیجیتال است. برخی از صرافی‌های داخلی علاوه بر تتر از خرید و فروش سایر ارزهای دیجیتال نیز پشتیبانی می‌کنند. بنابراین شما می‌توانید در این صرافی‌ها به طور مستقیم ریال را تبدیل به ارز دیجیتال کنید. طبیعی است که همه ارزهای دیجیتال بازار در صرافی‌های داخلی وجود ندارند و این روش برای همه آن‌ها کارساز نیست. اما با گسترش صرافی‌های داخلی امروزه می‌توان اکثر ارزهای دیجیتال معروف و معتبر را با ریال و به صورت مستقیم خریداری کرد. این روش زمانی مناسب است که هدف ترید یا سرمایه‌گذاری شما، ارز خریداری شده باشد.

بنابراین با هر دو روش گفته شده، شما برای تبدیل ریال به ارز دیجیتال باید حساب کاربری در صرافی داخلی ارز دیجیتال داشته باشید. برای باز کردن حساب در صرافی‌های داخلی نیاز به احراز هویت است. احرزا هویت کاملا به صورت آنلاین انجام می‌شود و اطلاعات شما شامل کارت ملی و شناسنامه و دیگر اطلاعات در بستر صرافی آپلود می‌شود. پس از چند ساعت تا چند روز حساب شما فعال می‌شود و می‌توانید از امکانات صرافی‌ها استفاده کنید.

کیف پول ارز دیجیتال

یکی از بخش‌های مهم آموزش ارز دیجیتال مربوط به «کیف پول ارز دیجیتال» (Crypto Wallet) است. به طور خلاصه کیف پول وسیله‌ای است که برای تعامل با شبکه بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد. کیف پول‌ها را می‌توان در سه دسته کلی «نرم‌افزاری»، «سخت‌افزاری» و «کاغذی» دسته‌بندی کرد. نوع دیگر دسته‌بندی بر اساس مکانیزم کارکرد کیف پول انجام می‌شود. در این حالت کیف پول را می‌توان به دو دسته «سرد» (Cold) و «گرم» (Hot)  تقسیم کرد.

کیف پول سرد به کیف پولی گفته می‌شود که به اینترنت متصل نیست و از سیستم محلی خود کاربر برای ذخیره‌سازی داده‌ها استفاده می‌کند. کیف پول گرم به کیف پول متصل به اینترنت گفته می‌شود. امنیت کیف پول گرم به دلیل اتصال به اینترنت کمتر از کیف پول سرد است.

کیف پول ارز دیجیتال بر خلاف کیف پول‌های واقعی که پول را درون خود نگهداری می‌کنند، آدرس ارزها در شبکه را درون خود ذخیره می‌کنند. برای دسترسی به ارزها دو کلید عمومی و خصوصی برای کیف پول وجود دارد. کلید عمومی همانند آدرس پستی است. اگر شما می‌خواهید کسی برای شما ارز بفرستد این آدرس را در اختیار او قرار می‌دهید. کلید خصوصی مانند قفل گاو صندوق است. این کلید نباید در اختیار دیگران قرار بگیرد زیرا با داشتن کلید خصوصی، دیگران می‌توانند دارایی‌های شما را برداشت کنند.

آموزش خرید و فروش ارز دیجیتال

مهم‌ترین بخش آموزش ارز دیجیتال بخش خرید و فروش آن است. برای کسب سود از بازار ارزهای دیجیتال مناسب‌ترین روش، خرید رمزارز در قیمت پایین و فروش آن در قیمت‌های بالا است. بازار ارزهای دیجیتال به دلیل ماهیت دیجیتال آن کمی متفاوت با بازارهای دیگر است.به

همین دلیل خرید و فروش در این بازار نیازمند آموزش‌های پایه‌ای است. برای این‌که بتوانید به خرید و فروش ارز دیجیتال بپردازید باید در مورد موارد زیر اطلاعات داشته باشید.

• نحوه تبدیل ریال به ارز دیجیتال و برعکس
• کیف پول ارز دیجیتال
• صرافی ارز دیجیتال
• انتقال پول بین صرافی و کیف پول

در ادامه به بررسی جزئيات هر یک از مراحل پرداخته می‌شود

تبدیل ریال به ارز دیجیتال

برای اینکه بتوانید به خرید و فروش ارز دیجیتال بپردازید باید بتوانید سرمایه خود را از ریال تبدیل به ارز دیجیتال کنید. همچنین در زمان‌هایی که می‌خواهید سرمایه خود را از بازار خارج کنید، نیازمند تبدیل ارزهای دیجیتال به ریال هستید. برای این کار باید از صرافی‌های ارز دیجیتال استفاده کنید. صرافی‌های خارجی امکان تبدیل ریال به ارز دیجیتال را ندارند. بنابراین از صرافی‌‌های ارز دیجیتال داخلی برای تبدیل ریال به ارزهای دیجیتال و برعکس استفاده می‌شود. پس از مرحله تبدیل سرمایه به ارز دیجیتال در صرافی داخلی، می‌توانید ارزهای حخود را به بستر صرافی‌های خارجی انتقال داده و از امکانات معامله‌گری آن‌ها استفاده کنید.

برای تبدیل ریال به ارز دیجیتال به طور عمده از دو روش استفاده می‌شود. روش اول خرید ارز دیجیتال تتر یا سایر استیبل کوین‌ها است. با این کار ریال تبدیل به دلار دیجیتال می‌شود. در مرحله بعد با انتقال تترها به صرافی خارجی می‌توان از آن برای ترید یا سرمایه‌گذاری بر روی ارزهای دیجیتال دیگر استفاده کرد. دلیل استفاده از این روش این است که قیمت تتر به صورت دلاری همواره ثابت و برابر یک دلار است. بنابراین، ریسک نوسان در حین انتقال و نگهداری ندارد. اگر به جای تتر به عنوان مثال بیت‌کوین خریداری و به صرافی خارجی انتقال دهید، ممکن است در این حین قیمت بیت‌کوین تغییرات زیادی داشته باشد و این تغییرات به ضرر شما تمام شود.

روش دوم، خرید مستقیم ارزهای دیجیتال است. برخی از صرافی‌های داخلی علاوه بر تتر از خرید و فروش سایر ارزهای دیجیتال نیز پشتیبانی می‌کنند. بنابراین شما می‌توانید در این صرافی‌ها به طور مستقیم ریال را تبدیل به ارز دیجیتال کنید. طبیعی است که همه ارزهای دیجیتال بازار در صرافی‌های داخلی وجود ندارند و این روش برای همه آن‌ها کارساز نیست. اما با گسترش صرافی‌های داخلی امروزه می‌توان اکثر ارزهای دیجیتال معروف و معتبر را با ریال و به صورت مستقیم خریداری کرد. این روش زمانی مناسب است که هدف ترید یا سرمایه‌گذاری شما، ارز خریداری شده باشد.

بنابراین با هر دو روش گفته شده، شما برای تبدیل ریال به ارز دیجیتال باید حساب کاربری در صرافی داخلی ارز دیجیتال داشته باشید. برای باز کردن حساب در صرافی‌های داخلی نیاز به احراز هویت است. احرزا هویت کاملا به صورت آنلاین انجام می‌شود و اطلاعات شما شامل کارت ملی و شناسنامه و دیگر اطلاعات در بستر صرافی آپلود می‌شود. پس از چند ساعت تا چند روز حساب شما فعال می‌شود و می‌توانید از امکانات صرافی‌ها استفاده کنید.

کیف پول ارز دیجیتال

یکی از بخش‌های مهم آموزش ارز دیجیتال مربوط به «کیف پول ارز دیجیتال» (Crypto Wallet) است. به طور خلاصه کیف پول وسیله‌ای است که برای تعامل با شبکه بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد. کیف پول‌ها را می‌توان در سه دسته کلی «نرم‌افزاری»، «سخت‌افزاری» و «کاغذی» دسته‌بندی کرد. نوع دیگر دسته‌بندی بر اساس مکانیزم کارکرد کیف پول انجام می‌شود. در این حالت کیف پول را می‌توان به دو دسته «سرد» (Cold) و «گرم» (Hot)  تقسیم کرد.

کیف پول سرد به کیف پولی گفته می‌شود که به اینترنت متصل نیست و از سیستم محلی خود کاربر برای ذخیره‌سازی داده‌ها استفاده می‌کند. کیف پول گرم به کیف پول متصل به اینترنت گفته می‌شود. امنیت کیف پول گرم به دلیل اتصال به اینترنت کمتر از کیف پول سرد است.

کیف پول ارز دیجیتال بر خلاف کیف پول‌های واقعی که پول را درون خود نگهداری می‌کنند، آدرس ارزها در شبکه را درون خود ذخیره می‌کنند. برای دسترسی به ارزها دو کلید عمومی و خصوصی برای کیف پول وجود دارد. کلید عمومی همانند آدرس پستی است. اگر شما می‌خواهید کسی برای شما ارز بفرستد این آدرس را در اختیار او قرار می‌دهید. کلید خصوصی مانند قفل گاو صندوق است. این کلید نباید در اختیار دیگران قرار بگیرد زیرا با داشتن کلید خصوصی، دیگران می‌توانند دارایی‌های شما را برداشت کنند.

صرافی اسپات و صرافی مشتقات

صرافی اسپات به صرافی‌هایی گفته می‌شود که فقط از معاملات اسپات پشتیبانی می‌کند. معاملات اسپات، معاملاتی هستند که در آن‌‌ها خرید و فروش به صورت لحظه‌ای انجام می‌شود. در این معاملات، تنها معامله خرید انجام می‌شود و شما برای کسب سود باید ارز مورد نظر را در قیمت پایین بخرید و در قیمت بالا بفروشید. نوع دیگر معاملات اسپات، معاملات مارجین است که در آن می‌توان معاملات اسپات را به صورت اهرم دار انجام داد. در این روش از هم از خرید و هم فروش می‌توان برای کسب سود بهره برد.

صرافی مشتقات به صرافی‌هایی گفته می‌شود که از معاملات مشتقه پشتیبانی می‌کنند. معاملات مشتقه به معاملاتی گفته می‌شود که در آن دارایی اصلی معامله نمی‌شود و به جای آن قراردادهای مبتنی بر دارایی اصلی مورد معامله قرار می‌گیرند. معروف‌ترین نوع این معاملات معامله «آتی» یا «فیوچرز» است. معامله آتی بدین صورت است که شما در زمان حال قرارداد خرید دارایی را امضا می‌کنید اما موعد انجام آن زمانی در آینده است. ویژگی دیگر معاملات مشتقه، استفاده از اهرم‌های بالا است.

در بیشتر صرافی‌های خارجی بزرگ هر دو نوع معاملات اسپات و مشتقه انجام می‌شود. بنابراین این صرافی‌ها هم اسپات و هم مشتقه هستند. صرافی «بایننس» (Binance) و صرافی «کوکوین» (KuCoin) از جمله صرافی‌های پشتیبان هر دو نوع معاملات و صرافی «کوین‌بیس» (Coinbase) از جمله صرافی‌هایی است که فقط از معاملات اسپات پشتیبانی می‌کند. برای فعالیت در صرافی بایننس نیاز به انجام احراز هویت است که برای ایرانیان داخل کشور امکان‌پذیر نیست اما صرافی کوکوین نیاز به احراز هویت ندارد و با فیلترشکن می‌توان از ان استفاده کرد.

صرافی متمرکز

تمام صرافی‌هایی که تا به حال در مورد آن‌ها صحبت کرده‌ایم صرافی‌های متمرکز هستند. منظور از متمرکز بودن صرافی‌ها این است که شخص یا سازمانی مدیریت صرافی را بر عهده دارد. این صرافی‌ها تحت قوانین دولتی فعالیت می‌کنند. بنابراین برای حضور در بیشتر آن‌ها نیاز به انجام احراز هویت است. اگرچه استفاده از صرافی‌های متمرکز مزیت‌های زیادی از نظر کارکردی و امنیتی دارد، اما مشکلاتی نیز  در استفاده از آن‌ها وجود دارد.

مشکل اول متمرکز بودن صرافی‌ها این است که، احتمال دستکاری اطلاعات به وسیله مدیران صرافی وجود دارد. مشکل دوم این است که قوانین دولت‌ها هر لحظه ممکن است فعالیت آن‌ها را با مشکل روبه‌رو کند. مشکل سوم، عدم امکان عضویت در این صرافی‌ها برای همه افراد در سرتاسر دنیا است. به هر حال فعالیت در صرافی‌های متمرکز با ایده غیرمتمرکز بودن ارزهای دیجیتال نیز سازگار نیست.

صرافی غیرمتمرکز چیست ؟

«صرافی غیرمتمرکز» (Decentralized EXchange | DEX)، صرافی است که مدیریت آن بر عهده هیچ شخص یا سازمانی نیست. این صرافی‌ها از قراردادهای هوشمند برای مدیریت معاملات استفاده می‌کنند. در واقع صرافی غیرمتمرکز شامل سه بخش اصلی تامین‌کنندگان نقدینگی، قرارداد هوشمند و کاربران هستند. نحوه کار بدین صورت است که برای هر جفت ارزی مثل بیت کوین و اتریوم، تامین‌کنندگان نقدینگی نسبت مساوی از دو ارز را در استخر قرار داده و در ازای آن از قرارداد هوشمند توکن معادل «LP-Token» دریافت می‌کنند. در واقع این توکن‌ها سند مالکیت دارایی‌ها است. کاربران نیز از این بستر برای تبدیل ارزهای دیجیتال به یکدیگر استفاده می‌کنند.

هزاران تامین‌کننده می‌توانند در یک استخر نقدینگی فعالیت کنند. سود حاصل از استخر بین تمام افراد به نسبت مقدار داراییشان تقسیم خواهد شد. کاربرانی که به دنبال معامله در استخر هستند با حضور در بستر صرافی غیرمتمرکز، دارایی خود مثلا بیت‌کوین را وارد صرافی کرده و از آن اتریوم دریافت می‌کنند. برای انجام معامله هزینه تراکنش به شبکه پرداخت می‌شود که این هزینه همان پاداش تامین‌کنندگان نقدینگی است.

اگر تامین ‌کننده‌ای  بخواهد ارزهای خود را از شبکه خارج کند می‌تواند با ارائه توکن‌های معادل، مالکیت خود را به صرافی اثبات کرده و ارزهای خود را به همراه سود خارج کند. لیست صرافی‌های غیرمتمرکز نیز در سایت کوین‌مارکت‌کپ موجود است. برای استفاده از این صرافی‌ها تنها داشتن یک کیف پول کافی است. با وارد شدن به سایت صرافی، در مرحله اول شما باید کیف پول خود را به صرافی وصل کنید. پس از این مرحله می‌توانید ارز‌های خود را به یکدیگر تبدیل کنید. «یونی‌سواپ» (Uniswap)، «سوشی‌سواپ» (Sushiswap)، «پنکیک‌سواپ» (Pancakeswap) و «دی‌وای‌دی‌ایکس» (dYdX) از جمله معروف‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز هستند.

انتقال ارز دیجیتال

در صرافی‌های غیرمتمرکز انتقال ارز دیجیتال به طور خودکار در مرحله خرید و فروش انجام می‌شود. در این صرافی‌ها کیف پول‌ها به طور مستقیم وارد مرحله خرید و فروش می‌شوند. بنابراین نیازی به انتقال رمزارز نیست. اما در صرافی‌های متمرکز داخلی و خارجی برای انتقال دارایی‌ها باید خودمان اقدام کنیم. به طور کلی ما با چهار نوع انتقال در بازار ارزهای دیجیتال روبه‌رو هستیم.

انتقال

• ارز دیجیتال از صرافی به کیف پول
• انتقال ارز دیجیتال به صرافی از کیف پول
• انتقال ارز دیجیتال از صرافی به صرافی
• انتقال ارز دیجیتال از کیف پول به کیف پول

روش کار در همه این انتقال‌ها یکی است. فقط ممکن است بسته به این که از چه صرافی یا ارز دیجیتالی استفاده می‌کنید، مراحل انجام متفاوت باشد. برای انتقال رمزارز باید آدرس طرف مقابل مشخص باشد. بنابراین اگر می‌خواهید ارز دیجیتال مشخصی را به یک صرافی یا کیف پول انتقال دهید، باید آدرس آن ارز دیجیتال را در کیف پول مقصد صرافی مقصد داشته باشید. اگر شما دریافت‌کننده ارزها هستید، برای دریافت باید آدرس ارز دیجیتال مورد نظر را در کیف پول یا صرافی خود پیدا کرده و به مخاطب ارسال کنید تا بتواند به شما ارز انتقال دهد. در ادامه آموزش ارز دیجیتال واژگان مربوط به انتقال ارز دیجیتال را بررسی می‌کنیم.

واژگان مربوط به انتقال ارز دیجیتال

در این بخش از آموزش ارز دیجیتال واژگان مرتبط با انتقال ارزهای دیجیتال را آموزش می‌دهیم. در اکثر کیف پول‌ها و صرافی‌ها از این واژگان برای انتقال ارز دیجیتال استفاده می‌شود.

send

این واژه به معنی ارسال کردن است. معمولا در کیف پول‌ها از این واژه برای ارسال ارز دیجیتال استفاده می‌شود. بنابراین اگر می‌خواهید ارز دیجیتال خاصی را از کیف پول خود به صرافی یا کیف پول دیگری ارسال کنید باید از این گزینه بهره بگیرید. پس از انتخاب ارز مورد نظر در کیف پول و کلیک بر روی گزینه Send، صفحه انتقال باز می‌شود. شما با وارد کردن «آدرس دریافت‌کننده» (Recipient Address)، «مقدار ارز دیجیتال» (Amount) و گاهی «تگ ارسال» (Memo) می‌توانید به آدرس مورد نظر خود ارز دیجیتال ارسال کنید.

ممو یا تگ ارسال، تنها برای برخی از ارزهای دیجیتال مثل بایننس کوین استفاده می‌شود و بیشتر ارزهای دیجیتال برای ارسال نیازی به تگ ندارند. استفاده از این عبارت باعث تفکیک تراکنش شما بر روی آن ارز می‌شود. ممکن است یک صرافی برای دریافت ارز دیجیتال، علاوه بر آدرس کیف پول، ممو را نیز در اختیار شما قرار دهد. در این حالت شما برای انتقال ارز دیجیتال خود به کیف پول صرافی، حتما باید ممو را در فرم انتقال وارد کنید.

Receive

این واژه به معنی دریافت کردن است. اگر شخصی می‌خواهد به کیف پول شما ارز دیجیتال خاصی را انتقال دهد، شما باید آدرس دریافت آن ارز دیجیتال در کیف پول خود را به همراه ممو (اگر نیاز بود) در اختیار او قرار دهید. برای این منظور، در کیف پول خود روی ارز دیجیتال کلیک کرده و گزینه Receive را انتخاب کنید. با این کار آدرس کیف پول شما به دو صورت متنی و کیوآرکد (QRCode) نمایش داده می‌شود. آدرس را کپی کرده و برای شخصی که می‌خواهد به شما ارز انتقال دهد ارسال کنید. این که انتقال دهنده ارز صرافی باشد یا یک شخص فرقی ندارد. صرافی‌ها پنجره‌ای برای دریافت آدرس شما در حین انتقال تعبیه می‌کنند که شما آدرس خود را باید در آن قسمت وارد کنید.

Deposit

این واژه به معنی ذخیره کردن است. اگر قصد ارسال ارز دیجیتال به صرافی دارید، از این گزینه در صرافی استفاده می‌کنید. ابتدا در صرافی ارز مورد نظر را انتخاب می‌کنید. پس از انتخاب و زدن گزینه Deposite، آدرس کیف پول رمزارز مورد نظر در صرافی نمایش داده می‌شود. اگر برای دریافت ارز دیجیتال در صرافی نیاز به ممو باشد، عبارت یا کیوآرکد آن نیز در این قسمت نمایش داده می‌شود. حال می‌توانید آدرس را کپی و برای انتقال استفاده کنید. اگر از یک صرافی به صرافی دیگر می‌خواهید ارز دیجیتال انتقال دهید، آدرس دریافت ارز دیجیتال را در صرافی دوم از این گزینه گرفته و در صرافی اول و در قسمت ارسال وارد می‌کنید.

Withdraw

این واژه به معنی برداشت کردن و از بین بردن است. اگر می‌خواهید ارز خود را از یک صرافی برداشت و به کیف پول خود یا یک صرافی دیگر وارد کنید، از این گزینه استفاده می‌کنید. با انتخاب ارز مورد نظر در صرافی و کلیک بر روی این گزینه، قسمت انتقال نمایش داده می‌شود. در این قسمت با وارد کردن آدرس دریافت کننده و مقدار ارز، برداشت انجام می‌شود. توجه کنید که در انتقال ارز دیجیتال از یک بستر به بستر دیگر هزینه تراکنش از شما دریافت می‌شود که هنگام ارسال این هزینه مشخص می‌شود. تصویر زیر پنجره Deposit و Withdraw در صرافی بایننس را نشان می‌دهد. آدرس و شبکه‌های انتقال با کادر آبی رنگ مشخص شده‌اند.

نکات مهم در ارتباط با انتقال ارز دیجیتال

در آموزش ارز دیجیتال این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که عدم توجه به این نکات ممکن است، ضررهای جبران‌ناپذیری به شما وارد کند. نکته اول که بسیار مهم است توجه به شبکه انتقال ارز دیجیتال است. بستر اصلی انتقال هر ارز دیجیتالی شبکه همان رمزارز است. به عنوان مثال اتریوم در بستر شبکه اتریوم و با پروتکل ERC20 انتقال داده می‌شود. توکن‌های ساخته شده در بستر اتریوم نیز بر همین شبکه انتقال می‌یابند. برای اینکه شبکه‌های مختلف بتوانند از امکانات یکدیگر استفاده کنند امکان انتقال ارزهای دیجیتال در بسترهای دیگر نیز فراهم شده است.

به طور مثال ارز دیجیتال تتر در بسترهای مختلفی مانند بستر اتریوم و پروتکل ERC20، بستر ترون و پروتکل TRC20، بستر بیت‌کوین OMNI، بستر بایننس bep2 و بستر زنجیره هوشمند بایننس bep20 قابل انتقال است. ارز دیجیتال در بستر شبکه اتریوم با ارز دیجیتال در شبکه ترون یکی نیست و عملا دو ارز جدا از هم هستند. به عنوان مثال در کیف پول تراست ولت، ارز دیجیتال تتر بر بستر ترون، اتریوم و بایننس به صورت مجزا از هم قرار دارند. بنابراین در انتقال پول از یک کیف پول به کیف پول دیگر حتما باید شبکه هر دو طرف معامله یکسان باشد. دریافت کننده باید آدرس ارز دیجیتال را در بستر مورد نظر به فرستده ارسال کند و فرستنده ارز دیجیتال، باید انتقال ارز دیجیتال را در آن شبکه انجام دهد.

در صورتی که شبکه انتقال ارزهای دیجیتال باهم یکسان نباشد، ارز دیجیتال شما از بین می‌رود. هزینه انتقال ارزهای دیجیتال در بسترهای مختلف نیز باهم متفاوت است. بنابراین اگر ارسال و دریافت ارز دیجیتال بر بستر چند شبکه امکان‌پذیر بود، می‌توانید شبکه‌ای را انتخاب کنید که کمترین هزینه را به شما تحمیل می‌کند.

نکته مهم دیگر این است که به هیچ عنوان برای انتقال ارز دیجیتال کلید خصوصی شما نیاز نیست. بنابراین هر کس از شما برای انتقال ارز دیجیتال کلید خصوصی خواست بدانید که به دنبال کلاهبرداری است. کلید خصوصی شما مثل کلید گاو صندوق شما است و اگر دست شخص دیگری باشد دارایی‌های شما در خطر خواهد بود.

بخش‌های

جمع‌بندی

رمزارزها معروف‌ترین نوع ارزهای دیجیتال هستند که با استفاده از تکنولوژی بلاک چین و رمزنگاری، امکان ایجاد بسترهای غیرمتمرکز و امن را برای انتقال و ذخیره‌سازی اطلاعات فراهم کرده‌اند. بیت کوین اولین رمزارز معرفی شده است. پس از بیت‌کوین، آلتکوین‌های زیادی با رویکردهای متفاوت مثل استیبل‌کوین‌ها و پرایوسی‌کوین‌ها به بازار ارائه شدند. ظهور قراردادهای هوشمند در بستر اتریوم فضای آلتکوین‌ها را به کل تغییر داد. این امر منجر به گسترش کاربرد ارزهای دیجیتال و ایجاد توکن‌های جدید شد. علاوه بر پیشرفت در حوزه کاربرد، ویژگی‌های اصلی شبکه بلاک چین مثل مقیاس‌پذیری و امنیت نیز مورد توجه بسیاری از پروژه‌ها قرار گرفته است. الگوریتم‌های جدید اجماع، مانند الگوریتم اجماع اثبات سهام برای افزایش مقیاس‌پذیری ارزهای دیجیتال به جای الگوریتم اثبات کار بیت‌کوین مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال، می‌توان از صرافی‌های داخلی یا خارجی استفاده کرد. در هر صورت، داشتن حساب در صرافی داخلی برای تبدیل ریال به ارز دیجیتال و برعکس ضروری است. بیشتر صرافی‌های متمرکز خارجی امکان فعالیت با آی‌پی‌ ایران را ندارند. بنابراین برای استفاده از آن‌ها حتما باید از وی‌پی‌اس یا وی‌پی‌ان آی‌پی ثابت استفاده کرد. البته انجام این کار برای صرافی‌هایی که احراز هویت در آن‌ها ضروری است، امکان‌پذیر نیست. کار در صرافی‌های غیرمتمرکز بسیار راحت‌تر است و شما با داشتن کیف پول به راحتی می‌توانید به مبادله ارز دیجیتال بپردازید.  در این مقاله از آموزش ارز دیجیتال، مفاهیم پایه‌ای بازار مرزارزها در کنار نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال آموزش داده شد.